In 1994 hebben we onze eerste Schotse Hooglanders gekocht. Ze begrazen verschillende eilanden in het Nationaal Park de Biesbosch die wij pachten van Staatsbosbeheer. En zo helpen ze mee aan het beheer van de Biesbosch. De kudde is inmiddels uitgegroeid tot circa 150 dieren, waarvan er ruim 100 geadopteerd zijn door onze adoptievrienden.
Vacht
De Schotse Hooglander, ook wel Highland Cow genoemd, komt oorspronkelijk uit Schotland. Het is een relatief klein runderras dat meestal roodbruin van kleur is. Maar naast de roodbruine dieren komen ook zwarte, blonde en soms witte dieren voor. De kleur van de vacht kan zelfs gedurende de eerste levensjaren veranderen. De lange haren van de Schotse Hooglander hangen vaak voor de ogen, zeker als hij zijn wintervacht heeft. In het voorjaar verliest hij deze langharige wintervacht en komt er een kortharige zomervacht voor in de plaats. Om in het najaar weer uit te groeien tot een langharige wintervacht. De buitenste laag haar vormt een bescherming tegen de nattigheid. De binnenste beharing is erg zacht en zorgt voor warmte. Door deze warme vacht kunnen onze dieren het hele jaar door op de verschillende eilanden in de Biesbosch blijven. Ze kunnen zelfs tegen temperaturen tot -30 graden. Hitte kunnen ze wel slecht verdragen, ze hebben dan echt een schaduwplek nodig of water waarin ze kunnen afkoelen. Ze zijn daarom in de zomer ook regelmatig in de wateren van de Biesbosch te vinden.
Schotse Hooglander
Horens
Een ander kenmerk van de Schotse Hooglander zijn de grote horens. Ze geven de dieren een woest en ruig uiterlijk, maar dat is maar schijn. Schotse Hooglanders zijn ten opzichte van mensen zeer vriendelijke dieren. Ook daarom zijn juist de Schotse Hooglanders zo goed geschikt om in het Nationaal Park de Biesbosch rond te lopen. Aan de horens is het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje goed te zien. Bij het mannetje, de stier, staan de horens meer naar voren. En bij een vrouwtje, een koe, krullen de horens meer naar boven. Een rund krijgt ieder jaar één extra ring op de hoorns. Wanneer ze een miskraam heeft gehad of geen kalf heeft gekregen is de ruimte tussen de ringen groter dan wanneer ze wel een kalf heeft geworpen. De leeftijd van de koe is door deze ringen vrij nauwkeurig te schatten. Een Schotse Hooglander kan wel zo’n achttien jaar oud worden. Een volwassen stier kan wel 800 kg wegen en een koe 500 kg.
Kalfjes
Een Schotse Hooglangder krijgt haar eerste kalfje als ze ongeveer 24 maanden oud is. De draagtijd van een kalfje is ongeveer 9 maanden en tien dagen. Maar een koe kan de bevalling wel een maand uitstellen als haar de omstandigheden niet aanstaan. Ze kan in haar leven wel 15 kalveren te wereld brengen. Bij de geboorte van het kalf heeft de koe eigenlijk nooit hulp van mensen nodig. Dat komt omdat het kalfje vrij klein en licht geboren wordt. Een kalf weegt bij de geboorte ongeveer 25 kg. De Schotse Hooglanders kennen geen specifieke paartijd, de koeien kunnen het hele jaar door vruchtbaar worden. Er worden dan ook het hele jaar door kalveren geboren. Wel is er een duidelijke geboortepiek in het voorjaar en in de zomer. De koeien hebben een sterk moederinstinct en beschermen de kalveren in de eerste paar weken tegen gevaar. Het is daarom van belang om een veilige afstand te bewaren van de moeder met haar kalf.
Om ervoor te zorgen dat onze kudde niet te groot wordt, worden de ossen na een drietal jaren geslacht. Dit is nodig omdat wanneer de kudde te groot er te weinig voedsel overblijft voor alle dieren, zeker in de wintermaanden. Het vlees van de ossen zetten we af aan onze grote klantenkring. Wilt u ook graag rundvlees proeven met de echte natuurlijke smaak. Probeer dan ook eens ons ‘Biesboschvlees‘.
Kom ook eens onze Schotse Hooglanders bezoeken in het Nationaal Park de Biesbosch of wordt adoptievriend door een van onze dieren te adopteren.